Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਸਾਰਾ ਵਰਤਾਰਾ ਤਰਕ ਵਾਲੀ ਪੋਣੀ ਅੰਦਰੋਂ ਲੰਘਾਇਆ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਦੋ ਚੀਜਾਂ ਹੀ ਬਾਕੀ ਬਚੀਆਂ..ਨਸ਼ੇ ਛੱਡ ਗੁਰੂ ਦੇ ਲੜ ਲੱਗੋ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬੇਇਨਸਾਫੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿਚ ਵਸਾਈ ਰੱਖਣ ਦੀ ਅਪੀਲ..! ਗੋਲੀ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਅੱਤਵਾਦ ਮਗਰੋਂ ਸਦੀਵੀ”ਪਰਵਾਸ” ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਫੇਰ ਮਗਰ ਰਹਿ ਗਿਆਂ ਲਈ ਵਗਾ

ਬੀਬੀ ਸੰਦੀਪ ਕੌਰ ਕਾਸ਼ਤੀਵਾਲ ਜੀ ਬਿਖੜੇ ਪੈਂਡੇ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੇ ਕੇ ਸੰਗਰੂਰ ਜੇਲ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਸਾਂ..ਅਚਾਨਕ ਬਾਕੀ ਬੀਬੀਆਂ ਹੋਰ ਜੇਲ ਵਿਚ ਘੱਲ ਦਿੱਤੀਆਂ..ਕੱਲੀ ਰਹਿ ਗਈ..ਜੀ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਕਰੇ..ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਬਾਣੀ ਪੜਦੀ ਰਹਿੰਦੀ..ਕਦੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਸਫਾਈ..ਇੱਕ ਅਨਾਰ ਦਾ ਬੂਟਾ ਵੀ ਲਾ ਦਿੱਤਾ..ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਰਾਂਡੇ ਵਿਚ ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਦਿੱਸੀ..ਭੁੱਖੀ ਸੀ ਦੁੱਧ ਪਾ

ਢਾਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਗੁਮਟਾਲਾ ਜੇਲ ਦੇ ਅੱਠ ਨੰਬਰ ਅਹਾਤੇ ਸਾਮਣੇ ਇੱਕ ਬੋਹੜ ਅਤੇ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਰੁੱਖ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ..ਤਣੇ ਵਲੇਵੇ ਖਾ ਕੇ ਇੱਕਦੂਜੇ ਨਾਲ ਇੰਝ ਜੁੜੇ ਕੇ ਜੇ ਕੋਈ ਕੱਲਾ ਬੋਹੜ ਵੱਢਣਾ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਨਾਲ ਪਿੱਪਲ ਵੀ ਵੱਢਿਆ ਜਾਊ..! ਕਿਸੇ ਮੁਲਾਜਿਮ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵੇਲੇ ਇਸ ਅਹਾਤੇ ਦੋ ਸਿੰਘ

ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਚੱਕਰ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਜਰੂਰ ਮਿਲਦਾ..ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਕਲੀਨਿਕ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ..ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਾਲਾ ਸਿੰਘ..ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ ਫੋਨ ਆਇਆ..ਥੋੜਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ! ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕਰਜਾ ਲਿਆ ਸੀ..ਮੋੜਨ ਵਿਚ ਦਿੱਕਤ ਆ ਰਹੀ ਏ..ਉੱਤੋਂ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਧਰ ਦਿੱਤਾ..ਅਗਲੇ ਨੇ ਵੀ ਐਨ ਮੌਕੇ ਤੇ ਵਾਪਿਸ ਮੰਗ

ਬੜੇ ਸਾਲ ਪਹਿਲੋਂ ਦੋ ਕੋਠੀਆਂ ਛੱਡ ਤੀਜੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਦੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਰਹਿਣ ਆਈ..! ਨਾਲ ਪੰਜ ਕੂ ਸਾਲ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਵੀ..ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਘੱਟ ਗੱਲ ਕਰਦੀ..ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਕੰਸੋਵਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ..ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਰੋਜ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਦੀ ਤਾਂ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਸਵੈਟਰ ਉਣਂਦੀ ਢਾਣੀ ਘੇਰ ਲੈਂਦੀ..ਪਹਿਲੋਂ ਸਰਸਰੀ

ਖਹਿਰਾ ਸਾਬ ਸੱਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ..ਕੱਲ ਤੁਸੀਂ ਲਾਈਵ ਹੋਏ..ਦਿੱਲ ਦੇ ਵਲਵਲੇ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ..ਹਾਲਾਂਕਿ ਤੁਸਾਂ ਬੜੇ ਹੀ ਬੋਚ ਬੋਚ ਪੱਬ ਧਰੇ ਤਾਂ ਵੀ ਕਈ ਮੁਖੌਟੇ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਗਏ..ਅੰਦਰੋਂ ਧੁੜਕੂ ਸੀ ਖਾਮਿਆਜਾ ਭੁਗਤਣਾ ਪੈ ਸਕਦਾ..ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਲਾਈਵ ਇਸੇ ਨੋਟ ਤੇ ਹੀ ਮੁਕਾਇਆ ਕੇ ਇਹ ਕਈਆਂ ਦੇ ਸੰਘੋਂ ਹੇਠਾਂ ਸੌਖਿਆਂ ਨਹੀਂ ਉੱਤਰਨੀਆਂ..! ਅੱਜ

ਹਾਲ ਬਜਾਰ ਮੇਨ ਬ੍ਰਾਂਚ ਵਿਚ ਗੰਨਮੈਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾਂ..!ਮੇਰੀ ਹਰੇਕ ਤੇ ਨਜਰ ਹੁੰਦੀ..ਕਦੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਸਿਫਾਰਿਸ਼ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਕਾਊਂਟਰ ਨੰਬਰ ਇੱਕ ਤੇ ਬੈਠੇ ਬੱਤਰੇ ਸਾਬ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਹੋ ਜਾਂਦੀ..ਉਹ ਆਖਦਾ ਬੰਤਾ ਸਿਹਾਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨਾਲ ਮਤਲਬ ਰੱਖਿਆ ਕਰ..ਕੀਹਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਏ ਤੇ ਕੀਦਾ ਨਹੀਂ..ਸਾਡੇ ਤੇ ਛੱਡ

ਪਹਿਲੋਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਵਕਤੀ ਰੌਲਾ ਏ ਪਰ ਹੁਣ ਗੱਲ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਦੂਰ ਤੀਕਰ ਜਾ ਅੱਪੜੀ..ਸਿੱਧੂ ਵੀਰ..ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਹਿਰੇ ਅਤੇ ਕਲਾ ਵਰਤਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਠਿੱਠ ਮੌਜੂ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ..ਜਿਆਦਾਤਰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਣਾਉਂਦੇ..ਅੱਜ ਵੇਖ ਲਵੋ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਵਰਤ ਰਹੀ ਏ..ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਅੰਦਰ..ਕੋਈ ਉਚੇਚਾ ਸਮਾਗਮ ਸਮਾਰੋਹ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪਿਆ..ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਤੇ ਅਚਨਚੇਤ

ਗਾਰਗੀ ਦੱਸਦੇ ਕੇ ਮਾਂ ਕੋਲ ਸਾਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਘੱਲਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਸੀ..ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿਆਣੇ ਕੋਲ ਲੈ ਗਈ..ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਦੱਸੋ ਸਕੂਲੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਦਾਖਿਲ ਕਰਾਵਾਂ? ਉਸਨੇ ਅੱਗਿਓਂ ਬੇਧਿਆਨੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ..ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲ ਭਰਤੀ ਕਰਵਾ ਆਈ..ਓਥੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਨ..ਪਰ

ਬੀਜੀ ਦੀ ਦੂਜੀ ਬਰਸੀ ਮੌਕੇ ਸਾਰੇ ਸੁਖਮਨੀ ਸਾਬ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰ ਕੇ ਹਟੇ ਹੀ ਸਾਂ ਕੇ ਅੱਗੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਾੜਾਂ ਤੇ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਬਹਿਸ ਛਿੜ ਗਈ..! ਅੰਞਾਣੇ ਸਿਆਣੇ ਕੁੱਲੂ ਮਨਾਲੀ ਤੇ ਮਕਲੋੜਗੰਜ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ..ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲਦੀ ਡਲਹੌਜੀ ਤੀਕਰ ਹੀ ਸੀਮਤ ਸੀ..ਸ਼ਾਇਦ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਹੋਰ ਘਰੇਲੂ ਕੰਮਾਂ