Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਟਾਂਗੇ ਤੇ ਚੜੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਦਿਲੋ-ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਵਾਰ ਵਾਰ ਨਿੱਕੀ ਨਨਾਣ ਦੇ ਕੰਨੀ ਪਾਈਆਂ ਦੋ ਤੋਲੇ ਦੀਆਂ “ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਮੁਰਕੀਆਂ” ਹੀ ਘੁੰਮੀ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ..! ਫੇਰ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਪਈ ਨੇ ਹੀ ਪੇਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਰੂਹਾਂ ਟੱਪੀਆਂ..ਮਾਂ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਗੋਹਾ ਪੱਥ ਰਹੀ ਸੀ..ਬਾਪੂ ਹੂਰੀ ਸ਼ਾਇਦ ਦਿਹਾੜੀ ਲਾਉਣ ਗਏ ਸਨ! ਪਾਣੀ

ਪਰਾ ਵਿਚ ਬੈਠਿਆਂ ਕਈ ਵੇਰ ਓਹਨਾ ਵੇਲਿਆਂ ਤੀਕਰ ਅੱਪੜ ਜਾਈਦਾ..ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ..ਇਕ ਪੂਰਾਣੀ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ..ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦਾ..! ਦੁਆਬ ਵੱਲ ਦੀ ਮਾਤਾ..ਕੱਲਾ ਕੱਲਾ ਪੁੱਤ..ਭਾਊਆਂ ਨਾਲ ਪਤਾ ਨੀ ਬੈਨ-ਖਲੋਣ ਹੈ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਨਹੀਂ ਰੱਬ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦਾ ਥਾਣੇਦਾਰ ਚੁੱਕ ਕੇ

ਉਮਰ ਨਾਲ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਕਾਫੀ ਫਰਕ ਪੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਮੇਕਅੱਪ ਤੇ ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਸੀ..ਇੱਕ ਦਿਨ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖਿਲ ਹੋਣਾ ਪੈ ਗਿਆ..ਦਿਨ ਵੱਧ ਲੱਗਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੋਣ ਨਾਲੋਂ ਇਸ ਦਾ ਫਿਕਰ ਜਿਆਦਾ ਜੇ ਕਿਸੇ ਬਿਨਾ ਡਾਈ ਮੇਕਅਪ ਦੇ ਵੇਖ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕੀ ਬਣੂੰ? ਨਾਲਦੇ ਨੂੰ ਸਖਤ ਤਾੜਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..ਪਤਾ

ਵਰਤਾਰੇ ਦਾ ਢੁਕਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲ ਰਿਹਾ..ਅਸਲ ਏਨਾ ਦਿਲ ਕੰਬਾਊ ਜੂ ਸੀ..ਤਿੰਨ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲੋਂ ਇੰਝ ਦੇ ਅਖੀਂ ਵੇਖੇ ਸੁਣੇ ਹਨ..ਬੀਕੋ ਬੀ.ਆਰ ਮਾਡਰਨ ਸਕੂਲ ਮਾਲ ਮੰਡੀ ਦੁਗਰੀ ਕੈਂਪ..ਕਿੰਨੇ ਸੀ.ਆਈ.ਏ ਸਟਾਫ..ਮਾਈ ਦੀ ਸਰਾਂ ਪਟਿਆਲੇ ਅਲਗੋਂ ਕੋਠੀ ਲੱਧਾ ਕੋਠੀ ਸੰਗਰੂਰ ਅੱਜ ਵੀ ਇਸ ਸਭ ਦੀ ਸ਼ਾਹਦੀ ਭਰਦੇ ਨੇ..! ਕਿਧਰੇ ਪੜਿਆ ਸੀ ਕੇ

ਲਹਿਰ ਜੋਰਾਂ ਤੇ ਸੀ..ਸਾਰਾ ਬੋਰਡਰ ਰੇਂਜ ਇੱਕ ਅਸੂਲਪ੍ਰਸਥ ਸਿੰਘ ਪਿੱਛੇ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ..ਪੱਕੀਆਂ ਹਿਦਾਇਤਾਂ ਸਨ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡੋ ਇਹ ਬੰਦਾ ਪਹਿਲ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਮੁੱਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਏ..ਕਸੂਰ ਸਿਰਫ ਏਨਾ ਕੇ ਉਚੇ ਕਿਰਦਾਰ ਵਾਲਾ..ਕਦੇ ਕੋਈ ਬਲਾਤਕਾਰ ਬੇਪਤੀ ਨਹੀਂ..ਇਲਾਕੇ ਵਿਚੋਂ ਨਹੁੰ-ਮਾਸ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਹਿਜਰਤ ਨਹੀਂ..ਲੁੱਟਾਂ-ਖੋਹਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਬੰਦ..ਖਲਕਤ ਸੂਹਾਂ ਵੀ

ਪੁਰਾਣੀ ਲਿਖਤ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ..ਬਜ਼ੁਰਗ ਅੰਕਲ..ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿੰਦੇ..ਦੋ ਪੁੱਤਰ..ਇੱਕਠੇ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕੀਤੇ..ਪਰ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੀਕਰ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਨਹੀਂ ਹੋਈ..ਇਕ ਦਿਨ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਚਲੋ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਦੇ ਚਰਨੀ ਲੱਗ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਕੇ ਆਈਏ..ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਹਰ ਹੋ ਜਾਵੇ..ਸਵਖਤੇ ਹੀ ਅੱਪੜ ਗਏ..ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ..ਆਥਣੇ ਰਿਕਸ਼ੇ ਤੇ ਘਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ..ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ ਵੀ ਅੱਗਿਓਂ

ਨਾਨਾ ਜੀ ਨੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕੀਤਾ..ਪੱਗ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬੱਝ ਰਹੀ..ਹੱਥ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਈ ਜਾਈ ਜਾਂਦਾ..ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਗਏ..ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਬਹੁਤ ਘਟਿਆ ਸੀ..ਦਵਾਈ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਫੇਰ ਘਰ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਸਾਸਰੀ ਕਾਲ ਭਾਈ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਮਿਲਿਆ ਫਤਹਿ ਹੀ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਆਏ..ਕਿੰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਉਚੇਚਾ ਪਿਆਰ

ਕਦੇ ਲੋਰ ਵਿਚ ਆਇਆ ਬਾਪੂ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਟਾਂਗੇ ਤੇ ਚਾੜ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਲੈ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ..ਮਾਂ ਆਖਦੀ ਮੈਨੂੰ ਲੀੜੇ ਬਦਲ ਲੈਣ ਦੇ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਆਖਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਇੰਝ ਹੀ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗਦੀ ਏ..! ਟਾਂਗੇ ਤੇ ਚੜੇ ਅਸੀਂ ਰਾਜੇ ਮਹਾਰਾਜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਧਾਰਨ ਕਰ ਅੰਬਰੀਂ ਪੀਘਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਦਿਸਦੇ..ਅੰਬਰਾਂ ਚ ਲਾਈਐ

ਸ਼ਹੀਦੀ ਵਾਲੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਦਾਦੇ ਹੂਰੀ ਆਹ ਦੋ ਅੱਖਰ ਜਰੂਰ ਹੀ ਵਰਤਿਆ ਕਰਦੇ..! “ਫੇਰ ਦਸਮ ਪਿਤਾ ਖਬਰ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਹੁੰਦੇ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ ਦਿੱਲੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ..ਮੇਰਾ ਕੁੰਢਲੀਆ ਸੱਪ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਤੇ ਅਜੇ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ..”! ਮੈਂ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਬਾਂਹ ਫੜ ਰੋਕ

ਘੜੇ ਵਾਂਙ ਦਿਸਦੀ ਵੱਡੀ ਸਾਰੀ ਕਾੜਨੀ..ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਸੁਰਾਖਾਂ ਵਾਲਾ ਢੱਕਣ..ਯਾਨੀ ਕੇ ਛਕਾਲਾ..ਰੋਜ ਸੁਵੇਰੇ ਬਿਨਾ ਟੀਕਿਆਂ ਤੋਂ ਚੋਏ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਅਸਲੀ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਪਾਥੀਆਂ ਦੀ ਮੱਠੀ-ਮੱਠੀ ਅੱਗ ਤੇ ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ..! ਵਿਚੋਂ ਨਿੱਕਲਦੀ ਭਾਫ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਸਰੂਰ ਨਾਲ ਸ਼ਰਸ਼ਾਰ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ..ਅਖੀਰ ਦੁੱਧ ਉੱਪਰ