Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਬਾਪੂ ਦੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਮੇਰਾ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ ਮੁੱਕ ਗਿਆ..ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਹੁਣ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਚੁੱਕਣੀ ਪੈਣੀ..ਮਾਂ ਬੇਬਸ ਸੀ..ਬਾਪੂ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਇਨਸਾਨ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਕਿੰਨੇ ਨਸ਼ੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤਾਂ ਹਾਲਤ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਵਿਗੜਦੀ ਗਈ..! ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਦੇ ਬੋਝੇ ਵਿਚੋਂ ਚਿੱਟੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕੱਢ ਖ਼ਾਲ

ਵੱਡੀ ਬੀਜੀ ਨੂੰ ਸੋਨੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਭੈਣ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਸੀ..! ਕਿਧਰੇ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਵਾਲੀ ਪੋਟਲੀ ਨੇਫੇ ਬੰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ..ਭੈਣ ਜੀ ਦਾ ਵੀ ਕਾਲਜ ਵੱਲੋਂ ਕੈਂਪ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਮੋਟਾ ਜਿੰਦਾ ਮਾਰ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..! ਮੈਨੂੰ ਫਰੋਲਾ-ਫਰੋਲੀ ਦੀ ਆਦਤ..ਮੈਂ ਲੁਕਾਈ ਹੋਈ ਕੁੰਜੀ

ਡਾਊਨ-ਟਾਊਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਜਰੂਰੀ ਪੇਪਰ ਚੁੱਕਣਾ ਸੀ..ਪਾਰਕਿੰਗ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਮਿਲੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਬਰਫ ਦਾ ਵੱਡਾ ਢੇਰ..ਅਜੇ ਪੈਰ ਧਰਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕੇ ਸਾਰੀ ਲੱਤ ਵਿਚ ਧਸ ਗਈ! ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੀ ਗੋਰੀ ਨਿੰਮਾ-ਨਿੰਮਾ ਮੁਸ੍ਕੁਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਲੰਘ ਗਈ ! ਜੁਰਾਬਾਂ ਥੋੜੀਆਂ ਗਿੱਲੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਪਰ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਅਗਾਂਹ ਤੁਰ ਪਿਆ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਕਿਥੇ ਰੁਕਦੀ

ਦੋ ਹਜਾਰ ਤਿੰਨ ਵਿੱਚ ਬਣੀ “ਵੀਰ ਜਾਰਾ”..ਖਾਲਸਾ ਕਾਲਜ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਹੋਈ ਤਾਂ ਓਦੋਂ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹੀ ਸਾਂ..ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਵੇਖਣ ਗਿਆ..ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਰੋ ਰਹੇ ਸਨ..ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਸੀ..ਤੁਹਾਥੋਂ ਕਾਹਦਾ ਓਹਲਾ ਇਕੇਰਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਰੋ ਪਿਆ ਸਾਂ..ਪਰ ਅੰਦਰ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰੇ ਕਿਸੇ ਹੰਝੂ ਨਾ ਵੇਖੇ..! “ਜ਼ਾਰਾ” ਨਾਮ ਦੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਵੰਡ ਵੇਲੇ ਸਿੱਖ

ਸ੍ਰ ਹਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਉੱਨੀ ਸੌ ਚੁਤਾਲੀ ਵੇਲੇ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸਨ..ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦੇ ਫੌਜੀ ਨੂੰ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਮਗਰ ਬਿਠਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚੋਂ ਰੇਕੀ ਕਰਨ ਲੰਘ ਰਹੇ ਸਨ ਕੇ ਜਪਾਨੀਆਂ ਘਾਤ ਲਾ ਦਿੱਤੀ..ਗ੍ਰਨੇਡ ਦੀਆਂ ਕੰਕਰਾਂ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਧਸੀਆਂ..ਦੋਵੇਂ ਡਿੱਗ ਪਏ..ਜਪਾਨੀਆਂ ਠੁੱਡ ਮਾਰ ਵੇਖਿਆ..ਫੇਰ ਮਰਿਆ ਸਮਝ ਛੱਡ ਗਏ..! ਕਿਸੇ

ਦਲੀਪ ਸਿੰਘ ਪੰਦਰਾਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਸੀ..ਜਦੋਂ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਯਾਨੀ 8 March 1853 ਨੂੰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਲੈ ਗਏ..! ਖੜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦਾ ਪੰਜਾਬ ਪ੍ਰਤੀ ਮੋਹ ਭੰਗ ਕੀਤਾ..ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਿਖਾਈ..ਮਾਹੌਲ ਸਿਰਜਿਆ..ਆਲੇ ਦਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਜਿਗਿਆਸਾ ਵਧਾਈ..ਮਿੱਠਾ ਜਹਿਰ ਵੀ ਦਿੰਦੇ ਗਏ..ਬਾਪ ਦੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਵਧਾ ਚੜਾ ਕੇ ਦੱਸੀਆਂ..! ਫੇਰ ਅਸਰ ਹੋਇਆ..ਈਸਾਈ ਬਣ ਗਿਆ..ਕੇਸ ਕਟਾ ਦਿੱਤੇ..ਮਾਂ ਵੀ

ਤੀਹ ਕੂ ਵਰੇ ਪਹਿਲੋਂ..ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਮੁੰਡਾ..ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵੀ ਸੀ..ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਹੋਈ ਹਰ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦੇਣੀ..ਘਰੋਂ ਮਾੜੇ ਸਨ..ਕੇਰਾਂ ਵਿਆਹ ਤੇ ਗਏ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ਹੋਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ..ਪਾਈ ਪੈਂਟ ਬਾਪ ਦੀ ਲੱਥੀ ਛੋਟੀ ਕਰਕੇ ਬਣਾਈ ਸੀ ਤੇ ਬੁਸ਼ਰ੍ਟ ਮਾਂ ਦੇ ਪੂਰਾਣੇ ਸੂਟ ਦੀ ਸੀ..! ਅਖੀਰ ਅੱਕ ਕੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ..ਉਸ ਨੇ

ਇੱਕ ਬਾਪ..ਉਸਦੀ ਧੀ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ..ਦੋਵੇਂ ਟਿੱਕ ਟੋਕ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸੇ ਹੋਏ..ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਆਪਸੀ ਸਮਝੌਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ..ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦਖਲ ਨਹੀਂ..ਜਿੱਦਾਂ ਮਰਜੀ ਬਣਾਵੇ..ਬਾਪ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਟੈਕਨੋਲੋਜੀ ਦਾ ਏਨਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਅਕਸਰ ਹੀ ਦੱਸਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਕੇ ਜੋ ਵੀ ਬਣਾਉਂਦੇ..ਵੇਖਣ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ..ਕੁਝ ਆਖਾਂ ਤੇ ਆਹਂਦੇ ਪੈਸੇ ਮਿਲਦੇ..ਹੁਣ

ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਨਾ ਨਿੱਕਲਿਆ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਂਦਾ..ਮੈਂ ਮਿੰਟਾਂ-ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਕੱਢ ਅਗਲੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਦੀ.. ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਸਕੂਲੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆ ਬਾਹਰ ਲਾਅਨ ਵਿਚ ਬੈਠੀ ਚਾਹ ਪੀ ਰਹੀ ਸਾਂ ਕੇ ਕੋਠੀ ਅਤੇ ਸੜਕ ਵਿਚਕਾਰ ਛੱਡੀ ਖਾਲੀ ਜਗਾ ਤੇ ਡੰਗਰ