Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਮਗਰੋਂ ਬਰਾਤ ਚੜ੍ਹਨੀ ਸੀ..ਜਾਗੋ ਕੱਢਦਿਆਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ..ਘਰੇ ਮੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀਆਂ ਹੁਣ ਭੰਗੜਾ ਪਾਉਣਾ..ਢੋਲੀ ਨਾ ਲੱਭੇ..ਇੱਕ ਬਾਬੇ ਜੀ ਨੂੰ ਲ਼ੱਭ ਕੇ ਆਂਦਾ..! ਸੱਠ ਕੂ ਸਾਲ..ਸ਼ਾਇਦ ਨੀਂਦਰ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ..ਢੋਲ ਵਜਾਉਂਦਿਆਂ ਉਂਘਲਾਈ ਜਾਵੇ..ਤੜਕੇ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵੱਜ ਗਏ..ਤਾਂ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਵਜਾਈ ਗਿਆ..ਮੁੜਕੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਮੰਗਿਆ..!

ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਸੀ..ਸੋਚਿਆ ਗੈਸ ਵਾਲਾ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਲੈ ਦਿਆਂ..ਸਰਦਾਰ ਹੁਰਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਬਹੁਤਾ ਸਿਰੇ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਾਈਦਾ..ਪੰਜ ਸੌ ਦੇ ਦੇਵੀਂ..ਬਹੁਤ ਨੇ! ਦਲੀਲ ਦੇ ਕੇ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਝਿੜਕ ਦਿੱਤਾ..ਅਖ਼ੇ ਕਿੰਤੂ ਪ੍ਰੰਤੂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮੈਨੂੰ ਜਹਿਰ ਲੱਗਦਾ! ਕਲੇਸ਼ ਦੇ ਡਰੋਂ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਪੰਜ ਸੌ ਦਾ ਲਫਾਫਾ

ਛੱਬੀ ਜਨਵਰੀ 1996..ਡੇਰਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਕੋਲ ਪਿੰਡ ਸਿੰਘਪੁਰਾ..ਇਥੇ ਢੁੱਕੀ ਬਰਾਤ ਦੀ ਸਟੇਜ ਤੇ ਦਿਲਸ਼ਾਦ ਅਖਤਰ ਗੋਂ ਰਿਹਾ ਸੀ..! ਪੈਗਾਂ ਦੇ ਅਸਰ ਹੇਠ ਝੂਮਦੇ ਹੋਏ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਹੁੰਦਲ ਨੇ “ਨੱਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਕਾ ਦਿਆਂਗੇ” ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਦੀ ਫਰਮਾਇਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..! ਅੱਗਿਓਂ ਨਿਮਰਤਾ ਸਹਿਤ ਨਾਂਹ ਹੋ ਗਈ ਕੇ ਇਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ

ਸ਼ਿਵ ਪਟਵਾਰੀ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ..ਇੱਕ ਨੰਬਰਦਾਰ ਦੇ ਸੱਦੇ ਤੇ ਉਸਦੇ ਘਰੇ ਪੁੱਜ ਗਿਆ..ਉਸਨੇ ਮਿੱਠੀ ਲੱਸੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਲਿਆ ਅੱਗੇ ਧਰਿਆ..ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਇੱਕ ਕੰਮ ਅੜਿਆ..ਕਰਵਾ ਦੇ..ਕੰਮ ਗੈਰਕਨੂੰਨੀ ਸੀ..ਸ਼ਿਵ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਉੱਠ ਖਲੋਤਾ..ਬੋਝੇ ਫਰੋਲੇ..ਚਵਾਨੀ ਕੱਢੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਤਲੀ ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਆਖਣ ਲੱਗਾ..ਨੰਬਰਦਾਰਾ ਆਹ ਲੈ ਫੜ ਅੰਦਰ ਪਈ ਖੰਡ ਦੀ ਕੀਮਤ ਅਤੇ

ਜਦੋਂ ਵੀ ਸਟਾਫ ਪਾਰਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਜੁੰਡਲੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਨਾਲ ਫੁਲਕਿਆਂ ਵਾਲੀ ਸੇਵਾ ਮੇਰੇ ਜ਼ੁੰਮੇ ਪਾ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਫੁਲਕੇ ਲਹੁਣੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਆਉਂਦੇ..ਜੇ ਕਦੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਵੀ ਤਾਂ ਕੱਚੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਜਾਂ ਫੇਰ ਕਦੇ ਗੋਲ ਹੀ ਨਾ ਬਣਦੇ..! ਫੇਰ ਕੋਲ ਖਲੋਤਾ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਚਪੜਾਸੀ

ਸੰਨ 1965..”ਵਕਤ” ਨਾਮ ਦੀ ਹਿੰਦੀ ਫਿਲਮ..ਚੋਟੀ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰ..ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਐਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜੋ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਖੁਸ਼ਹਾਲ..ਖਾਂਦਾ-ਪੀਂਦਾ..ਇੱਕੋ ਛੱਤ ਹੇਠ..! ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਕਰੋਪੀ..ਸਭ ਕੁਝ ਤਬਾਹ..ਸਭ ਵਿਛੜ ਜਾਂਦੇ..ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਕੋਈ ਦਿਹਾੜੀ ਕੋਈ ਰਿਕਸ਼ਾ ਤੇ ਕੋਈ ਹੋਟਲ ਦਾ ਵੇਟਰ..ਮਾਂ ਬਾਪ ਸਾਮਣੇ ਫਿਰਦੀ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣ ਸਕਦੇ..! ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਜਦੋਂ vi

ਅੱਧੀ ਰਾਤ..ਭਾਂਡੇ ਖੜਕਣ ਦੀ ਅਵਾਜ..ਪਾਣੀ ਦੀ ਚੱਲਦੀ ਟੂਟੀ..ਮਾਂ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਸੀ! ਤਿੰਨੇ ਨੂੰਹਾਂ ਪੁੱਤ ਕਦੇ ਦੇ ਸੌਂ ਗਏ ਸਨ..ਪਰ ਉਹ ਜਾਗਦੀ ਸੀ..ਖੁਰੇ ਵਿਚ ਖਿੱਲਰੇ ਜੂਠੇ ਭਾਂਡੇ..ਕੰਮ ਸਾਂਝੇ ਟੱਬਰ ਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਖੁਦ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਸਮਝਦੀ ਸੀ..ਨਾਲੋਂ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਦਾ ਪਤੀਲਾ ਗਰਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਅਜੇ ਜਾਗ ਲਾਉਣਾ ਬਾਕੀ ਸੀ..ਤਾਂ ਕੇ

ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਏ..ਆਮ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਦੀ ਅਜੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੀ ਸੀ..ਪੱਗ ਦਾ ਆਖਰੀ ਲੜ ਅਜੇ ਪਿੰਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਸੁਰਖੁਰੂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕੇ ਡੋਬੂ ਜਿਹਾ ਪਿਆ..ਸਾਮਣੇ ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਤੇ ਸਰਸਰੀ ਜਿਹੀ ਨਜਰ ਮਾਰੀ..ਅਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਙ ਆਣ ਡਿੱਗੀ ਇੱਕ ਖਬਰ ਸੀ..ਲੰਘੀ ਰਾਤ ਉਹ ਮੁੱਕ ਗਿਆ..ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰੇ ਭੱਦਾ ਮਖੌਲ ਅਤੇ

ਦੁੱਧ ਉੱਬਲ ਗਿਆ..ਘਰੇ ਸੁਨਾਮੀਂ ਆ ਗਈ.. ਜਿੰਨੇ ਮੂੰਹ ਓਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ..ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਏਨੀ ਪੜਾਈ ਦਾ..ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਨੀ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ..! ਸੋਹਣੀ ਸ਼ਕਲ ਦਾ ਅਚਾਰ ਥੋੜਾ ਪਾਉਣਾ..ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਹੀ ਨਹੀਂ..ਏਨੀ ਲਾਪਰਵਾਹ..ਅਨਪੜ ਵੀ ਇਸਤੋਂ ਸੌ ਦਰਜੇ ਚੰਗੀਆਂ..! ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਹੋ ਗਈਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਜਿਕਰ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ!