Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਸ਼ਿਮਲੇ ਹਨੀਮੂਨ ਤੇ ਗਿਆਂ ਲੋਰ ਵਿਚ ਆਏ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲੋਂ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਕਿੱਸੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ..ਮੈਂ ਵੀ ਅੱਗਿਓਂ ਘੇਸ ਮਾਰ ਹੁੰਗਾਰਾ ਜਿਹਾ ਭਰੀ ਗਈ..ਇਹ ਹੋਰ ਦਲੇਰ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ..ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਇੱਕ ਐਸੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸਣੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਅੱਗ ਲੱਗ

ਨਿੱਕੀ ਧੀ ਸੁਵੇਰੇ ਉਠਦਿਆਂ ਹੀ ਦਵਾਲੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗਦੀ..ਕਦੇ ਚਾਦਰ ਚੁੱਕਦੀ..ਕਦੇ ਬੁਲਾਉਂਦੀ..ਕਦੇ ਨਾਲ ਪੈ ਜਾਂਦੀ..ਫੇਰ ਉੱਠ ਜਾਂਦੀ..ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ! ਇੱਕ ਐਤਵਾਰ ਲੰਮੇ ਪਏ ਦੇ ਮੂਹੋਂ ਐਵੇਂ ਹੀ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਏ..! ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਗਈ..ਦਵਾਈਆਂ ਵਾਲਾ ਡੱਬਾ ਚੁੱਕ ਲਿਆਈ..ਅੰਦਰੋਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕੱਢੀਆਂ..ਫੇਰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫੜਾਇਆ..ਥੱਲੇ

ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਜੇ ਨਿਚੋੜ ਕੱਢਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਗ੍ਰਹਿਸਥ ਜੀਵਨ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ..ਆਨੰਦ ਕਾਰਜ ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿਚ ਓਦੋਂ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਆਏ ਜਦੋਂ ਬਿਖੜੇ ਪੈਂਡਿਆਂ ਵਾਲੇ ਸਫਰਾਂ ਵੇਲੇ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਠੀਆਂ,ਜੰਗਲ ਬੇਲੇ,ਮੰਡ,ਝਾਲੇ,ਝਿੜੀਆਂ,ਚਕੇਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ੂਕਦੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ ਮੁਹਾਣ ਹੀ ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਰੈਣ

ਸਵਖਤੇ ਹੀ ਸਾਰੇ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ..ਬਾਬਾ ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਚੜਾਈ ਕਰ ਗਏ..! ਲੰਮਾ ਤਲਿਸਮੀਂ ਦਾਹੜਾ..ਹਰ ਵੇਲੇ ਸਿਮਰਨ..ਅਕਸਰ ਹੀ ਸਾਡੀ ਆੜ੍ਹਤ ਤੋਂ ਵਿਆਜੀ ਪੈਸੇ ਲੈ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ..ਪੁੱਛਣਾ ਕੀ ਕਰਨੇ ਤਾਂ ਅੱਗਿਓਂ ਜੁਆਬ ਦੇਣ ਦੀ ਥਾਂ ਹੱਸ ਪੈਣਾ! ਵੱਡੀ ਸਿਫਤ..ਮਿੱਥੇ ਟਾਈਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੂਦ ਸਮੇਤ ਮੋੜ ਜਰੂਰ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ..! ਮੇਰੇ ਖਰੂਦੀ ਮਨ..ਹਮੇਸ਼ਾਂ

ਵੱਸਣ ਸਿੰਘ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਡਰਾਈਵਰ..ਬੇਪਰਵਾਹ ਜਰੂਰ ਪਰ ਲਾਪਰਵਾਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ..ਕਦੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਣ ਦਿੰਦਾ..! ਕਈ ਵੇਰ ਮੁਅੱਤਲੀ ਦੇ ਆਰਡਰ ਹੋ ਚੁਕੇ ਸਨ..ਜਿਆਦਾਤਰ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਇੱਕ ਵੇਰ ਤੋਰ ਲਈ ਅੱਗਿਓਂ ਭੱਜੀ ਆਉਂਦੀ ਸਵਾਰੀ ਵੇਖ ਦੋਬਾਰਾ ਫੇਰ ਰੋਕ ਲੈਣੀ ਤੇ ਸਵਾਰੀ ਨੂੰ ਚੜਾ ਲੈਣਾ..!ਫੇਰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੋ ਜਾਣੀ ਤੇ

“ਬੱਧ ਜਾਂ ਵਧ”..ਪਠਾਣ ਦੇ ਕਰੋੜਾ ਅਰਬਾਂ ਦੇ ਰੌਲੇ ਦੌਰਾਨ ਰਵਾਂ ਰਵੀਂ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ..ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੀ..ਮੱਧਵਰਗੀ ਬਾਪ..ਅਮਰੀਕਾ ਘੱਲਣ ਲਈ ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਸਮਝੌਤੇ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੀ ਆਪਹੁਦਰੀ ਔਲਾਦ..! ਫੇਰ ਵਿੱਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਕੇ ਲਿਆ ਪੰਝੀ ਲੱਖ ਦਾ ਕਰਜਾ..ਗਹਿਣੇ ਪੈ ਗਿਆ ਘਰ ਅਤੇ ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਿਆ ਫੰਡ

ਉਸ ਦਿਨ ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆਪਣੀ ਸੀ..ਆਪਣਾ ਟਾਈਮ ਰਾਤ ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣਾ ਸੀ..! ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਨਾਲ ਖਹਿਬਾਜੀ..ਬੀਜੀ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਲੈਂਦਾ ਜਾਵੀਂ.. ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਨਾਂਹ-ਨੁੱਕਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਅਖ਼ੇ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵੇਖਣਾ..! ਅਖੀਰ ਧੱਕਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ! ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਆਖਦਾ ਰਿਹਾ ਪੈਰ ਠਰਦੇ ਨੇ..ਤੇ ਕਦੀ ਪੈਰ ਹੇਠ

ਮਹਿਕਮੇਂ ਵਿਚ ਪੰਝੀ ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਬੈਚ ਦਾ ਸਮਾਗਮ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਸਬੱਬ ਨਾਲ ਓਸੇ ਦਿਨ ਮਾਂ ਦਿਵਸ ਵੀ ਸੀ! ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਇਕ ਵਚਿੱਤਰ ਇਨਾਮ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਹੋਈ..! ਜੋ ਵੀ ਬਟੂਏ ਵਿਚ ਰੱਖੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਟੇਜ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇਗਾ..ਉਸਨੂੰ ਪੰਜ ਸੌ ਦਾ ਇਨਾਮ

ਤੜਕੇ ਹੀ ਬੀਜੀ ਦਾ ਪਾਰਾ ਸਤਵੇਂ ਆਸਮਾਨ ਤੇ ਸੀ..ਲੰਘੀ ਰਾਤ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਭੈੜਾ ਸੁਫਨਾ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸੀ..! ਸਾਰੇ ਬਚ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਦਾਦੇ ਹੂਰੀ ਰੇਂਜ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ..ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਬਹਿਸ ਹੋ ਗਈ..ਪਹਿਲੋਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਦੇ ਦਿੱਤੀਆਂ..ਫੇਰ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਟਿਊਬਵੈਲ ਤੇ ਘੱਲ ਦਿੱਤਾ..ਉਹ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਪਰਨਾ

ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਕਿਥੇ ਅਤੇ ਕੀਦੇ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ..ਘਰੇ ਵਾਪਿਸ ਕਦੋਂ ਮੁੜਨਾ..ਸਭ ਕੁਝ ਬੀਜੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਪੁੱਛ ਕੇ ਹੀ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ..ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਗਈ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਵੀ ਪਹਿਲੋਂ ਉਸਦੇ ਮਗਰ ਜਾ ਕੇ ਪਹਿਲੋਂ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸਣਾ ਪੈਂਦਾ..! ਇੱਕ ਵੇਰ ਕਿਧਰੇ ਮਰਗ ਤੇ ਜਾਣਾ ਪੈ ਗਿਆ..ਮੈਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਈ..ਨਿਤਨੇਮ ਵਾਲੇ ਗੁਟਕਾ ਸਾਬ