Tag: ਸੰਜੀਵ ਸਹਿਬ

“ਚੱਲ ਦਿਲਾਂ ਉਥ੍ਹੇ ਚੱਲੀਏ ਜਿੱਥੇ ਆਵੇ ਤੈਨੂੰ ਚੈਨ ਹਾਸਾ ਸੁਣ ਰੂਹ ਠਰ ਜੇ , ਮਿਲੇ ਨੈਣ ਨਾਲ ਨੈਣ ” ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਬੀਤ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਸੱਜਰੀ ਸੇਵਰ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਆ ਖਲੋਤੀ ਸੀ , ਪਿਹਲੀ ਸਵੇਰ ਦੀ ਪਿਹਲੀ ਰੋਸ਼ਨਾਈ ਚ ਬੰਸੀ ਨ੍ਹਾ ਕੇ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ , ਇੰਜ ਲੱਗਦਾ

ਜੱਗਰ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ , ” ਓਏ ਸੰਤ੍ਯਾ , ਨਿਰੀ ਪਨੀਰ ਦੀ ਟਿੱਕੀ ਏ ਪਨੀਰ ਦੀ , ਸੌਂਹ ਵੱਡੇ ਮਰਾਜ ਦੀ , ਪਹਿਲੀ ਜਨਾਨੀ ਏ ਜੀਹਨੇ ਜੱਗਰ ਦੇ ਕਾਲਜੇ ਅੱਗ ਲਾ ਤੀ , ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਨੀ ਮਿਲਦੀ , ਮੇਰੇ ਕਾਲਜੇ ਠੰਢ ਨਈ ਪੈਣੀ “, ਜੱਗਰ ਨੇ ਸੰਤੂ

“ਤੇਰੀ ਓਏ ਭੈਣ ਨੂੰ , ਖੜ ਸਾਲਿਆ , ਫੜੀ ਓਏ ਇਹਨੂੰ , ਇਹਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਸਾਲ਼ੇ ਦੀ ਵੱਡੇ ਆਸ਼ਕ ਦੀ , ਘੇਰ ਮੂਹਰੇ ਜਾ ਕੇ ਭੈਣ ਦੇ ਖਸਮ ਨੂੰ “, ਨਾਜਰ ਡਾਂਗ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸਹਿਣੇ ਰਮਣੀਕ ਭਜਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚਦਾ ਹੋਇਆ।